Σάββατο 13 Ιουλίου, ΟΑΚΑ, ώρα 11:15 μμ. Ένας άνδρας, 55 ετών, με μακρύ μαλλί, στέκεται μόνος του στη σκηνή και ατενίζει τους 25.000 οπαδούς του, που τον αποθεώνουν. Στέκει εκεί για περισσότερο από πέντε λεπτά και χαζεύει σχεδόν ψυχαναγκαστικά. Κάποιος που δεν ξέρει, θα υποθέσει ότι πρόκειται για ένα φαντασμένο εγωίσταρο, που θέλει να απολαύσει το χειροκρότημα και τις επευφημίες του πλήθους, απλώς και μόνο για να ικανοποιήσει το τεράστιο «εγώ» του.
Όμως δεν είναι ακριβώς έτσι… Ξαφνικά η ιαχή «Οε, οε, οε, Slayer – Slayer» δονεί την ατμόσφαιρα. Ο άντρας συγκινείται. Πηγαίνει προς το μικρόφωνο, παίρνει ένα λευκό χαρτί και σε σπαστά ελληνικά λέει: «Ευχαριστώ πολύ! Σας λατρεύω! Αντίο!» Είναι τα τελευταία λόγια του Tom Araya στην Αθήνα. Ο θρυλικός μπασίστας – τραγουδιστής των Slayer, αποχαιρετάει τους fans του, μετά από μια συναυλία – σταθμό. Δεν πρόκειται η μπάντα να ξαναέρθει στην Ελλάδα. Μετά από άλλες οκτώ συναυλίες μάλιστα, δεν θα υπάρχουν καν οι Slayer. Διαλύονται. Θα μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας της σκληρής μουσικής, ως μια από τις καλύτερες thrash metal μπάντες. Ως ένα γκρουπ που άλλαξε τη μουσική που λατρεύουμε.
Στην χθεσινή τους συναυλία «τελευταία παράσταση», τα παιδιά από το Bay Area, επιβεβαίωσαν αυτό που ήδη ξέραμε: Ότι είναι κορυφαίοι στο είδος τους! Με κιθάρες που «σκότωναν», με ταχύτητα καταιγιστική, με δυναμισμό, με τέλειο συγχρονισμό, η ιστορική τετράδα απέδειξε περίτρανα ότι δίκαια βρίσκεται στην κορυφή επί 38 συναπτά έτη. Και είναι πραγματικά κρίμα που επέλεξαν να διαλυθούν… Αλλά τον χρόνο δεν τον νίκησε κανείς και οι Slayer δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν την εξαίρεση…
Δεν έχει καμία σημασία ποιες επιλογές έκαναν στην τελευταία τους βραδιά στην Αθήνα. Εννοείται ότι το θερμόαιμο κοινό τους, έμεινε ευχαριστημένο που απόλαυσε τα War Ensemble, Season in the Abyss, South Of Heaven, Raining Blood, Dead Skin Mask και Angel of Death. Μόνο η παρουσία τους στην σκηνή έφτανε. Ειδικά οι δύο «παλιοί», ο Tom Araya και ο Kerry King αποθεώθηκαν. Αλλά το κοινό επιφύλασσε θερμή υποδοχή και για τα δύο πιο «νέα» μέλη της μπάντας, τον Gary Holt στην κιθάρα και τον Paul Bostaph στα drums. Και αν η επιλογή του D. Lombardo εδώ και μια 15αετία να αποχωρήσει από τους Slayer και να αφήσει άλλον να δίνει το ρυθμό έγινε αποδεκτή από τους οπαδούς, ο θάνατος του θρυλικού Jeff Hanneman το 2013 δεν χωνεύεται το ίδιο εύκολα.
Γι’ αυτό και η αποδοχή στον αντικαταστάτη του ήταν παράσημο για τον ίδιο, αλλά και τους Slayer. Ο Jeff είμαστε σίγουροι ότι κάπου εκεί ψηλά είναι περήφανος για τους φίλους του. Εκείνους που από το 1981 ήταν η συντροφιά του. Εκείνους που μαζί έβγαλαν 11 albums, το ένα καλύτερο από το άλλο. Εκείνους που μαζί άλλαξαν την ιστορία της σκληρής μουσικής.
Μην γελιέστε. Οι, Slayer, οι Metallica, οι Anthrax και οι Megadeth, όντως άλλαξαν τότε, στις αρχές της δεκαετίας του ’80 τη μουσική μας. Της έδωσαν την ένταση που της έλειπε, της έδωσαν ταχύτητα, περισσότερη σκληράδα, την έκαναν πιο αιχμηρή, πιο ατόφια. Το γεγονός ότι 38 χρόνια μετά, χθες το βράδυ οι Slayer αποθεώθηκαν από το αθηναϊκό κοινό, λέει πολλά. Λέει ακόμα περισσότερα όμως, η εικόνα να βλέπεις μέσα σε αυτό το φανατικό κοινό, να υπάρχουν 20άχρονα παιδιά, αγόρια και κορίτσια και να απολαμβάνουν με το ίδιο πάθος, τη μουσική των Slayer. Νέα παιδιά που ήταν αγέννητα όταν οι Αμερικανοί thrashers μεσουρανούσαν. Αυτή είναι και η παρακαταθήκη τους. Το μπόλιασμα της επόμενης γενιάς με τη μουσική τους! Ευχαριστούμε Tom, ευχαριστούμε Kerry, ευχαριστούμε Gary, ευχαριστούμε Paul, αλλά και βέβαια, ευχαριστούμε
Dave, ευχαριστούμε Jeff! Ευχαριστούμε για όσα μας προσφέρατε, μα πάνω απ’ όλα ευχαριστούμε που κάνατε τα νιάτα μας πιο ζωντανά, πιο αληθινά και πιο όμορφα! Δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ! ΥΓ. Είναι άδικο λόγω της ημέρας, αλλά η παρουσία των Rotting Christ, των Leprous και των Suicidal Angels πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Ήταν όλοι τους εξαιρετικοί και αποτέλεσαν το ιδανικό ξεκίνημα για να απολαύσουμε όλοι μαζί τους Slayer. Ειδικά οι Rotting Christ, έπαιξαν πραγματικά λες και ήταν headliners και αποθεώθηκαν από το φανατικό κοινό τους. Γκρουπάρα παγκόσμιας εμβέλειας που μας κάνει υπερήφανους. Spiritus αδέρφια μου και π…..α όλα! Ο Σάκης είναι στις καρδιές μας! Μόνο metal.
